Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego, wraz z dobudowanym później klasztorem Zakonu Bazylianów, jest jedynym kompleksem zachowanych zabytków architektury, zbudowanych przez Łuckie Bractwo Podwyższenia Krzyża. Członkami Bractwa byli metropolita Petro Mohyla, hetmani Petro Sahajdaczny i Iwan Wyhowski, założycielka Kijowskiej szkoły brackiej Halszka Hulewiczowna. Kompleks klasztorny powstawał w latach 1630-1640. W XIX wieku kościół został praktycznie zniszczony. Klasztor zachował swój pierwotny wygląd, ale nowoczesny kościół jest tylko częścią ołtarza dawnej świątyni z prostokątną dobudową  z czasów sowieckich.

Adres: ul. Danyła Hałyckiego, 2.

Strona: https://www.visitlutsk.com/pl/cerkiew-podwyzszenia-krzyza-panskiego/

W miejscu, na którym dziś stoi Sobór Świętej Trójcy, przez setki lat znajdowały się inne obiekty duchowe. W pobliżu znajdował się kościół Świętego Krzyża, według niektórych źródeł, pierwszy kościół katolicki w mieście. Historia klasztoru bernardynów, w którym obecnie mieści się główna świątynia prawosławna miasta, sięga 1643 roku. Wtedy szlachcianka Agnieszka Staniszewska podarowała zakonowi bernardynów ziemię przy kościele Świętego Krzyża. Zakonnicy założyli tu klasztor. Agnieszka Staniszewska przekazała bernardynom szpital i sąsiedni dom. W 1648 roku podczas wojny wyzwoleńczej pod przewodnictwem Bohdana Chmielnickiego kościół i klasztor zostały zniszczone. Klasztor został splądrowany i podpalony, meble i ołtarz porąbano, dzwony, ikony i biżuteria zostały zniszczone. Bernardyni powrócili do miasta, ale w 1696 r. doznali kolejnego pożaru. Najsmutniejsze było to, że kościół został podpalony przez miejscowego organistę, aby ukryć kradzież. Jednak po tylu niepowodzeniach rozpoczęto budowę kamiennego klasztoru. Nieco później kościół odbudowano. Budowę ukończono w 1789 roku. W 1853 r. bernardyni zostali zmuszeni do opuszczenia miasta. Kościół pozostał parafialnym sanktuarium katolików łuckich do 1864 roku, gdy przekazano go wspólnocie prawosławnej, która stanowiła wówczas tylko około 5% mieszkańców. Katedra została odbudowana pod kierownictwem 13 architektów i projektantów, a w 1880 roku została poświęcona. Od tego czasu stała się główną świątynią prawosławną Łucka. 

Adres: ul. Hradnyj uzwiz, 1.

Strona: https://www.visitlutsk.com/pl/sobor-swietej-trojcy/

Początkowo architektura katedry była renesansowa, później – częściowo barokowa i klasycystyczna. Kościół jest trójnawową bazyliką z kopułą krzyżową opartą na krzyżu greckim z obejściami krużganków i dwiema wieżami w narożach fasady głównej. Fasada główna jest najbogatszą w kompozycyjnej grze brył, płaszczyzn i liczby osi. W centrum znajduje się rzeźba Matki Boskiej, która stoi na kuli ziemskiej i walczy z wężem. Na niższym poziomie po obu stronach wejścia znajdują się rzeźby Piotra i Pawła. Doskonała akustyka wzmacnia brzmienie wielkich organów, które nie tylko towarzyszą liturgii, ale także wykonują arcydzieła muzyki klasycznej na koncertach organizowanych w kościele. Przylegające do kościoła kolegium jezuickie było znaną uczelnią wyższą z ogromną biblioteką i teatrem studenckim. Z reguły w kolegium uczyły się dzieci szlachty województwa wołyńskiego, rzadziej mieszczan łuckich.

Adres: ul. Кafedralna, 6

Strona: https://www.visitlutsk.com/pl/katedra-sw-piotra-i-pawla/

Oprócz Górnego Zamku, lub jak się dziś nazywa, Zamku Łuckiego lub Zamku Lubarta, Łuck miał także Zamek Okolny (Dolny). W potężnych murach znajdowało się osiem wież - cztery drewniane i cztery kamienne. Do tej pory przetrwała tylko jedna z nich - Wieża książąt Czortoryjskich, nazwana od nazwiska założycieli. Wieża Książąt Czortoryjskich została zbudowana w XV wieku i zachowała się do dziś dzięki pracom renowacyjnym. Z tego powodu nadal przyciąga turystów. Do wieży przylega mur obronny, ozdobiony gotyckim ceglanym ornamentem w kształcie rombu.

Adres: ul. Кafedralna, 6

Strona: https://www.visitlutsk.com/pl/wieza-czartoryskich/